Het rauwe verhaal van de worsteling als individu, moeder en therapeut met een missie. Als “wounded healer” weet ik hoe het is de eigen pijn te transformeren naar kracht en van hieruit te helpen de pijn te helen.

-----------------------------

Papa ging wandelen en kwam niet meer terug

Over het moment waarop de wereld van een meisje van 10 voorgoed veranderde. Over het verlies van onschuld, een verscheurd hart – en een moeder die ondanks alles overeind moest blijven. 

8 januari 2019

De eerste schooldag na de kerstvakantie. Na een zorgelijke week leek het gevaar geweken. Ik ging onder de douche, even ontspanning. Hij piepte de deur uit en kwam niet meer terug.

’s Middags kwam ze thuis van school. Terwijl ze haar fiets neerzet, vloog de traumahelikopter over. Ze zwaaide vrolijk naar het lawaai in de lucht, samen met haar bestie. Ik stond boven en keek toe. Mijn hart kromp samen. Ze zou eens moeten weten dat ze zwaait naar de helikopter die haar vader zoekt.

Ik liet haar elders spelen omdat ik de ruimte nodig had. Om verder te zoeken. Om te bellen. Om mijzelf bij elkaar te houden tussen hoop en vrees. Als ze thuis was gebleven, had ik haar moeten uitleggen waarom politie en familie af en aan liepen om haar vader te vinden.

De waarheid op kinderhoogte

Die avond bracht ik haar naar bed, Ik zei:

“Papa is gaan wandelen, maar hij is nog niet terug.”

Ze keek me aan. Stilte.

Toen zei ze, met een kleine, trillende stem:

“Maar mama, het is koud buiten. Straks kan papa de weg niet vinden. Dan moet hij buiten slapen. Dan kan hij doodgaan.”

Ze huilde. Tranen als een overstroming. Haar wanhoop, verdriet, en liefde lagen open op haar gezicht. Mijn hart brak in duizenden stukjes. Ik wilde haar geruststellen. Zeggen dat alles goed zou komen. Maar ik kon het niet. Niet uit lafheid maar uit liefde, omdat ik wist: dit is het moment waarop ik haar vertrouwen voor altijd kan behouden – of voorgoed kan verliezen. In dat moment koos ik ervoor om eerlijk te zijn, ook al was dat ondraaglijk. Ik moest haar laten voelen: Je kunt op mij rekenen. Altijd. Ook als de waarheid pijn doet. Juist dan.

Ik zei:

“Je hebt gelijk, het is koud. En ja, het kan dat papa doodgaat.”

Tot op de dag van vandaag brengt de juiste trigger mij terug bij die verscheurende pijn waarop de veilige wereld van een jong onschuldig meisje veranderde. Kinderen die opgroeien met het verlies van een ouder door zelfdoding worstelen vaak met vragen die hun hele leven blijven knagen. Was ik niet genoeg om voor te blijven leven? Als moeder, en als iemand die dit kent uit mijn werk, wilde ik haar dát besparen. Als ik haar nu zou misleiden met een valse geruststelling, wie zou ze dan nog vertrouwen?

Die avond om 22:00 uur ging de bel. De politie. De recherche.

Wat mijn hart al wist, werd uitgesproken.

Die avond begon voor mijn dochter, mijn zoon en mij een pad dat we niet hadden gekozen. Een pad vol leegte, gebroken stukken, en nog vele traumatische gebeurtenissen. Een pad van heruitvinden. Complexe rouw en trauma is een levenslang proces, zeker voor opgroeiende kinderen. Maar ook een pad van kleine stapjes. Van liefde. Van verbinding. En van moed om door te gaan en te voelen wat gevoeld moet worden. Niet zonder hem. Maar met hem, in ons hart.

-----------------------------

Wat kinderen nodig hebben bij verlies

Volgens rouwexpert Manu Keirse kunnen we kinderen verdriet niet besparen.

• Geef Kinderen een eerlijke uitleg.
• Kinderen hebben volwassenen nodig om de pijn en emoties niet te verbergen, maar er woorden en uiting aan te geven.
• Probeer een voorbeeld te zijn zo goed en kwaad als dat gaat. Ze leren vooral van hoe jij als ouder en de volwassenen rond hen met verlies en zichzelf omgaan. Je kan jezelf amper staande houden en toch doet je het. Het is geen keuze, je moet wel.
• En vooral ruimte, geef ze heel veel ruimte en heb eindeloos geduld. Pijn wordt niet altijd in woorden of tranen geuit. Ook in gebrekkige concentratie, moeilijk gedrag, boosheid en prikkelbaarheid. Kinderen zullen hun verdriet ook vaak verbergen om hun ouders te sparen en het kan – zeker bij pubers – soms jaren duren voor het naar buiten komt.

Levensveranderende omstandigheden hebben een gelaagde impact

• Rouw door zelfdoding is traumatisch en complex. Complex omdat het naast de gangbare lichamelijke en psychische klachten vaak gepaard gaat met schuldgevoelens, machteloosheid, boosheid, je in de steek gelaten voelen en worstelen met de waarom vraag? had ik het kunnen voorkomen? En dat maakt dit rouwproces anders dan een normaal rouwproces.
• Elke vorm van verlies of overweldiging (trauma) brengt een intensief proces op verschillende bewustzijnsniveau's: mentaal, emotioneel, fysiek en existentieel. Maar ook relationeel - zoals verandering in gezinsdynamiek en identitair - je wordt 'die vrouw van wie de man.... ", je kind wordt "dat meisje van wie de vader…’.
• Rouw overleven vraagt rouwarbeid met vier belangrijke taken. 1. Realiteit onder ogen zien. 2. Pijn van het verlies ervaren. 3. Aanpassen aan een leven zonder de ander. 4. Opnieuw leren genieten terwijl je de herinnering bewaart.

Denk je aan zelfdoding? Neem dan 24/7 gratis en anoniem contact op met 0800-0113 of chat op 113.nl

-----------------------------

Een eigen verhaal, om een groter verhaal te vertellen.

Voor mensen in levensveranderende omstandigheden die troost vinden in de ervaringen van hen die weten hoe het is om te lijden. Maar ook over hoop en hoe je van overleven naar een bevrijdend, zinvol leven kan bewegen.